Gisteren zondag 29 april , vervulden we weer een wens, de derde op rij dit weekend.
Deze wens was bestemd voor een meneer (1938) uit Nevele.
Momenteel verblijft hij in het Sint Vincentius ziekenhuis te Deinze.
Heel graag wou hij nog een keertje naar huis gaan , naar zijn vrouwtje, die moeilijk op ziekenhuisbezoek kan gaan.
U vraagt , wij doen ons best 😉
Dus onze ambulance met de snuit richting Deinze .🚑
Meneer en zijn dochter zaten al paraat, dus niet getalmd, de brancard op, zuurstof aangesloten en richting Nevele, huiswaarts.
Daar stonden meneer zijn vrouw, zoon, schoonzoon en kleinkinderen ons al op te wachten.
Meneer in zijn bed gelegd, even op adem komen en toen was er ... taart, koeken,pralines,... waaronder meneer zijn lievelingstaart: frangipane 🎂
Op deze taart lag een marsepeinen lint waarop in chocola te lezen stond : “voor onze lieve pappie “❤️
En dit is pure waarheid, wat een schat van een man.
Het zo moeilijk hebben, maar toch zo dankbaar zijn en zo trots op zijn gezin.
En die trots is terecht , mammie en pappie trots op hun kinderen en kleinkinderen en omgekeerd evenzo.
Fotoalbums en herinneringen werden bovengehaald, nostalgische momenten.
Na enkele uren gaf meneer zelf aan dat hij graag terug naar het ziekenhuis wou.
Voor we de terugweg aanvatten namen we nog even de tijd om enkele mooie, liefdevolle foto’s te nemen.
Kussen en knuffels werden uitgewisseld en toen was het echt tijd om terug te keren kaar Deinze.
Ook nu weer begeleidde de dochter haar vader, achter in de ambulance.
We reden langs rustige wegen terug, meneer genoot van de rit.
Een vermoeide , maar supertevreden man installeerden we terug op zijn kamer, hij was vooral blij dat zijn vrouwtje er ook van genoten had.
En wij,...wij kregen ook nog een dikke knuffel.
Het klinkt raar, maar na elke wens voelt het net aan alsof we onze patiënten al jaren kennen.
Dus wij weer met een voldaan gevoel de lange weg op richting Diepenbeek .
De radio goed luid en nog luider meezingend, puur van geluk dat we weer iemand hebben blij gemaakt .❤