Op zondag 22 juli vervulden we de wens van een 75-jarige man uit Rotselaar.
Hij is niet meer thuis geweest na een spoedopname en verblijft nu al 6 weken in het ziekenhuis van Gasthuisberg.
Zijn wens is om nog eens graag naar huis te kunnen gaan om daar samen te zijn met zijn echtgenote, 3 zonen en 6 kleinkinderen.
Aangekomen in Gasthuisberg, zagen we dat meneer zeer enthousiast was om eindelijk nog eens na zo lange tijd naar huis te kunnen gaan.
Al was het dan maar voor eventjes … .
Met zijn geluksbrenger in de hand en vol van emoties vertrokken we richting Rotselaar … .
Onderweg vertelde meneer dat hij nog nooit ziek was geweest in die 45 jaar dat hij gewerkt had.
Hij was er zo fier op dat hij geen énkele dag ziekteverlof had moeten inzetten.
En nu … 6 maanden na zijn pensioen is “de ellende” begonnen, vertelt hij.
Tijdens een grote hartoperatie kwam ook het verdict “kanker” naar boven… .
Nu hij eindelijk van zijn pensioen kon beginnen genieten, en zijn kleinkinderen zou willen zien opgroeien … .
Wat een emoties onderweg … wat een lieve man!
Met de nodige airco en verfrissing tijdens de rit, kwamen we na 20 minuutjes aan op de plaats van bestemming … eindelijk … home sweet home!
Zijn echtgenote, zonen en schoondochters zaten al vol spanning te wachten!
Ook 2 van de 6 kleinkinderen waren van de partij.
De andere 4 waren jammer genoeg op kamp.
Meneer werd op de brancard in de koele woonkamer geïnstalleerd.
Hij werd overladen door knuffels en kussen van zijn echtgenote.
Wat was ze blij om haar ventje nog eens even thuis te hebben na 6 weken ziekenhuis!
Volgende maand zijn ze 50 jaar getrouwd! Deze dag zouden ze nog heel graag samen willen vieren en dit is dan ook het grote lichtpuntje voor meneer om te blijven doorzetten!
Terwijl de rest van de familie op het terras plaatsnam, namen de zonen uitgebreid de tijd om samen met hun papa in de living nog wat bij te praten en herinneringen op te halen.
De laatste weken waren al zeer intens en emotioneel geweest, en ook dit was weer zo een moment.
Het was helaas te warm voor meneer om mee met de familie buiten te zitten, maar op deze manier kon hij wel genieten van de rust en van elk intiem momentje met zijn familie en kennissen.
Nadat hij met elk van hen een leuk gesprekje had gehad, was meneer vermoeid en vroeg hij om terug naar het ziekenhuis te kunnen gaan.
Na een emotioneel afscheid brachten we hem terug richting Leuven.
Deze keer reden we niet richting Gasthuisberg maar richting Sint-Pieter.
Op de palliatieve zorgen werden we opgewacht door 4 verpleegkundigen die hem met veel liefde en zorg ontvingen.
Meneer, we wensen je een rustig en liefdevol verblijf.
Hopelijk kan je samen met je vrouwtje jullie 50ste huwelijksverjaardag nog vieren!
We wensen het jullie alvast met heel ons hart toe ! ❤️
Hij is niet meer thuis geweest na een spoedopname en verblijft nu al 6 weken in het ziekenhuis van Gasthuisberg.
Zijn wens is om nog eens graag naar huis te kunnen gaan om daar samen te zijn met zijn echtgenote, 3 zonen en 6 kleinkinderen.
Aangekomen in Gasthuisberg, zagen we dat meneer zeer enthousiast was om eindelijk nog eens na zo lange tijd naar huis te kunnen gaan.
Al was het dan maar voor eventjes … .
Met zijn geluksbrenger in de hand en vol van emoties vertrokken we richting Rotselaar … .
Onderweg vertelde meneer dat hij nog nooit ziek was geweest in die 45 jaar dat hij gewerkt had.
Hij was er zo fier op dat hij geen énkele dag ziekteverlof had moeten inzetten.
En nu … 6 maanden na zijn pensioen is “de ellende” begonnen, vertelt hij.
Tijdens een grote hartoperatie kwam ook het verdict “kanker” naar boven… .
Nu hij eindelijk van zijn pensioen kon beginnen genieten, en zijn kleinkinderen zou willen zien opgroeien … .
Wat een emoties onderweg … wat een lieve man!
Met de nodige airco en verfrissing tijdens de rit, kwamen we na 20 minuutjes aan op de plaats van bestemming … eindelijk … home sweet home!
Zijn echtgenote, zonen en schoondochters zaten al vol spanning te wachten!
Ook 2 van de 6 kleinkinderen waren van de partij.
De andere 4 waren jammer genoeg op kamp.
Meneer werd op de brancard in de koele woonkamer geïnstalleerd.
Hij werd overladen door knuffels en kussen van zijn echtgenote.
Wat was ze blij om haar ventje nog eens even thuis te hebben na 6 weken ziekenhuis!
Volgende maand zijn ze 50 jaar getrouwd! Deze dag zouden ze nog heel graag samen willen vieren en dit is dan ook het grote lichtpuntje voor meneer om te blijven doorzetten!
Terwijl de rest van de familie op het terras plaatsnam, namen de zonen uitgebreid de tijd om samen met hun papa in de living nog wat bij te praten en herinneringen op te halen.
De laatste weken waren al zeer intens en emotioneel geweest, en ook dit was weer zo een moment.
Het was helaas te warm voor meneer om mee met de familie buiten te zitten, maar op deze manier kon hij wel genieten van de rust en van elk intiem momentje met zijn familie en kennissen.
Nadat hij met elk van hen een leuk gesprekje had gehad, was meneer vermoeid en vroeg hij om terug naar het ziekenhuis te kunnen gaan.
Na een emotioneel afscheid brachten we hem terug richting Leuven.
Deze keer reden we niet richting Gasthuisberg maar richting Sint-Pieter.
Op de palliatieve zorgen werden we opgewacht door 4 verpleegkundigen die hem met veel liefde en zorg ontvingen.
Meneer, we wensen je een rustig en liefdevol verblijf.
Hopelijk kan je samen met je vrouwtje jullie 50ste huwelijksverjaardag nog vieren!
We wensen het jullie alvast met heel ons hart toe ! ❤️
