Zondag 1 december vervulden we met Ambulance Wens België de wens van een meneer (1945) uit Wilrijk.
Hij verbleef tot gisteren, maandag, in het Middelheim-zna ziekenhuis te Antwerpen (Antwerp, Belgium) waarna hij overgebracht werd naar een palliatieve zorginstelling.
Zijn grote wens was om naar een familiebrunch te gaan.
Dit ontbijt had hij zelf georganiseerd om nog een laatste maal samen te kunnen zijn met al zijn geliefden.
Wij dus al vroeg op pad richting Antwerpen 🚑
Zoals altijd werden we warm ontvangen en was ‘de klik’ er direct.
Diep ingeduffeld de koude ochtend in maar wel in een warme ambulance.
Richting Duffel (Duffel, Belgium), meer bepaald naar het Fort Van Duffel naar Brasserie De Krone, job-ervaringscentrum voor mensen met Autisme.
Een schitterende zaak in een authentiek kader alwaar de voormalige slaapzalen van de soldaten werden omgetoverd tot een gezellige brasserie.
Tevens is deze brasserie een ervaringscentrum voor jongeren met een autismespectrumstoornis waar deze jongeren de kans krijgen om werkervaring op te doen, geweldig toch?❤️
Aangekomen lieten we de sirène even loeien en stonden er een 30 tal familieleden ons op te wachten.
Meneer (Martin) en zijn echtgenote ( Claudine) werden overstelpt met knuffels en kussen 💕
Eenmaal geïnstalleerd aan tafel deed Martin een aangrijpend welkomstwoord waar ingetogen naar geluisterd werd en dat onthaald werd op een warm applaus.
Daarna de aanval op het rijkelijk gevulde ontbijtbuffet
🥐🥞🍓☕
Wijzelf werden ook onder lichte dwang uitgenodigd om mee te genieten van al dat heerlijks.
Ook Martin liet het zich smaken al moest hij geregeld zijn maaltijd pauzeren voor foto’s en knuffels met kinderen, kleinkinderen, petekind, broers,...
Een echte warme aanhankelijke familie ❤
Rond 13 u sloeg de onvermijdelijke vermoeidheid toe en werd de terugkeer naar het ziekenhuis voorbereid.
Wederom tedere momenten bij het afscheid.
Wijzelf hadden het bij die aanblik ook wat moeilijk.
Martin wou met veel zwier afscheid nemen, dus iedereen rond de ambulance, zwaailichten en sirene weer even aan en uitwuiven 👋
Eenmaal terug in het ziekenhuis hielpen we een vermoeide maar tevreden Martin in zijn bed.
Het afscheid was intens, we werden overstelpt met bedankjes, bedankjes en nog eens bedankjes.
Neen, wij moeten jullie bedanken lieve Martin en Claudine,
dat wij mochten meewerken om jullie mooie wens te vervullen.
We wensen jullie nog liefdevolle dagen toe en zoals een broer van Martin zei “ je mag naar boven gaan, maar laat je gouden hart hier “ ❤
Wij met een blij maar enigszins ook verdrietig gevoel terug richting Diepenbeek.
Maar als je dan ‘s avonds een onverwacht bericht krijgt met wederom dankwoorden en met de woorden,
ik citeer :” jullie zijn onbeschrijfelijk, warm, zorgzaam, zelfs een beetje gek,alles is voor jullie zo vanzelfsprekend, jullie verdienen allemaal een standbeeld”,....
dan weten we dat we toch weer iemand gelukkig gemaakt hebben ❤💕
Nog klein filmpje in de reacties ! ❤️
Hij verbleef tot gisteren, maandag, in het Middelheim-zna ziekenhuis te Antwerpen (Antwerp, Belgium) waarna hij overgebracht werd naar een palliatieve zorginstelling.
Zijn grote wens was om naar een familiebrunch te gaan.
Dit ontbijt had hij zelf georganiseerd om nog een laatste maal samen te kunnen zijn met al zijn geliefden.
Wij dus al vroeg op pad richting Antwerpen 🚑
Zoals altijd werden we warm ontvangen en was ‘de klik’ er direct.
Diep ingeduffeld de koude ochtend in maar wel in een warme ambulance.
Richting Duffel (Duffel, Belgium), meer bepaald naar het Fort Van Duffel naar Brasserie De Krone, job-ervaringscentrum voor mensen met Autisme.
Een schitterende zaak in een authentiek kader alwaar de voormalige slaapzalen van de soldaten werden omgetoverd tot een gezellige brasserie.
Tevens is deze brasserie een ervaringscentrum voor jongeren met een autismespectrumstoornis waar deze jongeren de kans krijgen om werkervaring op te doen, geweldig toch?❤️
Aangekomen lieten we de sirène even loeien en stonden er een 30 tal familieleden ons op te wachten.
Meneer (Martin) en zijn echtgenote ( Claudine) werden overstelpt met knuffels en kussen 💕
Eenmaal geïnstalleerd aan tafel deed Martin een aangrijpend welkomstwoord waar ingetogen naar geluisterd werd en dat onthaald werd op een warm applaus.
Daarna de aanval op het rijkelijk gevulde ontbijtbuffet
🥐🥞🍓☕
Wijzelf werden ook onder lichte dwang uitgenodigd om mee te genieten van al dat heerlijks.
Ook Martin liet het zich smaken al moest hij geregeld zijn maaltijd pauzeren voor foto’s en knuffels met kinderen, kleinkinderen, petekind, broers,...
Een echte warme aanhankelijke familie ❤
Rond 13 u sloeg de onvermijdelijke vermoeidheid toe en werd de terugkeer naar het ziekenhuis voorbereid.
Wederom tedere momenten bij het afscheid.
Wijzelf hadden het bij die aanblik ook wat moeilijk.
Martin wou met veel zwier afscheid nemen, dus iedereen rond de ambulance, zwaailichten en sirene weer even aan en uitwuiven 👋
Eenmaal terug in het ziekenhuis hielpen we een vermoeide maar tevreden Martin in zijn bed.
Het afscheid was intens, we werden overstelpt met bedankjes, bedankjes en nog eens bedankjes.
Neen, wij moeten jullie bedanken lieve Martin en Claudine,
dat wij mochten meewerken om jullie mooie wens te vervullen.
We wensen jullie nog liefdevolle dagen toe en zoals een broer van Martin zei “ je mag naar boven gaan, maar laat je gouden hart hier “ ❤
Wij met een blij maar enigszins ook verdrietig gevoel terug richting Diepenbeek.
Maar als je dan ‘s avonds een onverwacht bericht krijgt met wederom dankwoorden en met de woorden,
ik citeer :” jullie zijn onbeschrijfelijk, warm, zorgzaam, zelfs een beetje gek,alles is voor jullie zo vanzelfsprekend, jullie verdienen allemaal een standbeeld”,....
dan weten we dat we toch weer iemand gelukkig gemaakt hebben ❤💕
Nog klein filmpje in de reacties ! ❤️
