Na vele lange weken hebben we gelukkig terug eind mei een eerste “voorzichtige, veilige” wens kunnen vervullen met Ambulance Wens België.
Een alleenstaande 90 jarige dame ( Jacqueline) uit Evere wou zo graag nog eens een bezoek brengen aan haar 93 jarige terminale zus ( Marie-Louise) die in het WZC Sint-Jozef Gent verblijft.
Beide zussen zijn getest op covid 19 en negatief bevonden.
Het ganse WZC is trouwens Corona vrij 💪.
Vermits het practisch moeilijk was om Marie-Louise naar Evere te brengen hebben we het omgekeerd en zijn we met Jacqueline naar Gent gereden.
Toen we in Evere aanbelden hadden we helemaal niet zo’n kwieke mevrouw verwacht.
Een mooie opgemaakte mevrouw stond klaar om na meer dan anderhalf jaar nog eens naar haar zus te gaan.
En die laatste ontmoeting was er één in vreselijke omstandigheden, bij de begrafenis van Marie Louise haar enige zoon.😢
Onderweg naar Gent hebben we een babbel gedaan.
Ook Jacqueline is na de dood van haar man en enige zoon wat in eenzaamheid gevallen, dus dit bezoek aan haar zus is in deze moeilijke lockdown een droom voor haar.
Eenmaal in het WZC aangekomen werden we hartelijk verwelkomd door Joke, animatrice.
Een vrouw met een gouden hart, dat voelde je meteen.
Volgens Joke zat Marie Louise ons vol spanning op te wachten.
Op de kamer van Marie-Louise viel de fysieke gelijkenis tussen beide zussen direct op.
Grote vreugde om elkaar na zo’n lange tijd weer te zien.
We gunden hun de nodige privacy en trokken ons terug in een zaaltje waar we verwend werden met heerlijke koffie en frisdrank.
Op veilige afstand van elkaar praatten ook wij honderduit over hoe fijn het wel niet is om nog eens op pad te zijn en iemands wens te vervullen.
We beseffen natuurlijk dat een volledige heropstart nog heel moeilijk is, maar dromen mag toch al hé?
Na enkele uurtjes kwam de verpleging melden dat de zussen hun bezoek wilden afronden.
Ze hadden er enorm van genoten, maar de vermoeidheid was wel duidelijk af te lezen van Marie-Louise haar gezicht.
Een ontroerend afscheid want beiden beseften dat het de laatste keer was dat ze elkaar gezien hadden 😢
In de ambulance op de terugweg naar Evere zat dan ook een stille, maar dankbare Jacqueline.
Terug aan haar huis gearriveerd, begeleidden we haar naar haar voordeur waarna ze ons nog een kleine bijdrage voor ambulancewens toestopte.
Zo moeilijk om geen knuffel te mogen geven.😩
Op de terugweg naar onze hometown Diepenbeek beseften we dat de toch weer 2 mensen gelukkig gemaakt hebben, al was het maar voor even❤️
Een alleenstaande 90 jarige dame ( Jacqueline) uit Evere wou zo graag nog eens een bezoek brengen aan haar 93 jarige terminale zus ( Marie-Louise) die in het WZC Sint-Jozef Gent verblijft.
Beide zussen zijn getest op covid 19 en negatief bevonden.
Het ganse WZC is trouwens Corona vrij 💪.
Vermits het practisch moeilijk was om Marie-Louise naar Evere te brengen hebben we het omgekeerd en zijn we met Jacqueline naar Gent gereden.
Toen we in Evere aanbelden hadden we helemaal niet zo’n kwieke mevrouw verwacht.
Een mooie opgemaakte mevrouw stond klaar om na meer dan anderhalf jaar nog eens naar haar zus te gaan.
En die laatste ontmoeting was er één in vreselijke omstandigheden, bij de begrafenis van Marie Louise haar enige zoon.😢
Onderweg naar Gent hebben we een babbel gedaan.
Ook Jacqueline is na de dood van haar man en enige zoon wat in eenzaamheid gevallen, dus dit bezoek aan haar zus is in deze moeilijke lockdown een droom voor haar.
Eenmaal in het WZC aangekomen werden we hartelijk verwelkomd door Joke, animatrice.
Een vrouw met een gouden hart, dat voelde je meteen.
Volgens Joke zat Marie Louise ons vol spanning op te wachten.
Op de kamer van Marie-Louise viel de fysieke gelijkenis tussen beide zussen direct op.
Grote vreugde om elkaar na zo’n lange tijd weer te zien.
We gunden hun de nodige privacy en trokken ons terug in een zaaltje waar we verwend werden met heerlijke koffie en frisdrank.
Op veilige afstand van elkaar praatten ook wij honderduit over hoe fijn het wel niet is om nog eens op pad te zijn en iemands wens te vervullen.
We beseffen natuurlijk dat een volledige heropstart nog heel moeilijk is, maar dromen mag toch al hé?
Na enkele uurtjes kwam de verpleging melden dat de zussen hun bezoek wilden afronden.
Ze hadden er enorm van genoten, maar de vermoeidheid was wel duidelijk af te lezen van Marie-Louise haar gezicht.
Een ontroerend afscheid want beiden beseften dat het de laatste keer was dat ze elkaar gezien hadden 😢
In de ambulance op de terugweg naar Evere zat dan ook een stille, maar dankbare Jacqueline.
Terug aan haar huis gearriveerd, begeleidden we haar naar haar voordeur waarna ze ons nog een kleine bijdrage voor ambulancewens toestopte.
Zo moeilijk om geen knuffel te mogen geven.😩
Op de terugweg naar onze hometown Diepenbeek beseften we dat de toch weer 2 mensen gelukkig gemaakt hebben, al was het maar voor even❤️
