Zaterdag 29 Augustus 2020 ging Ambulance Wens België weer op pad....voor de 83-jarige Rachel en haar familie een dag om nooit te vergeten.
Rachel verblijft sinds enkele weken op de palliatieve afdeling “de Mantel” van het AZ Sint-Maarten te Mechelen (stad).
Haar wens om nog een keer naar haar huis en thuis te gaan, naar haar echtgenoot, dochter, schoonzoon en haar 11-jarige kleinzoon konden we in vervulling laten gaan . ❤️
Een kleine wens met een hele grote impact.
Bij aankomst op de afdeling “ de Mantel” zat Rachel ons vol ongeduld op te wachten; een kokette dame met een stralende glimlach.
Na een korte en vlotte kennismaking kon ze niet snel genoeg en met een beetje ondersteuning plaatsnemen op de brancard om richting thuisfront te trekken.
Maar eerst werd de mascotte van Ambulance Wens gedoopt met de naam van haar enig kleinkind; niet Jeroen maar Jeroenneke!
Deze werd vervolgens in haar armen gewiegd ; zelfs zo hevig dat “ Jeroenneke” op het einde van de rit zijn lang broekje was verloren. Wat werd er gelachen! 😄
Bij vertrek aan het ziekenhuis in Mechelen waren de weergoden ons minder goed gestemd.
Maar daar trok Rachel zich niets van aan; niets of niemand stond haar nu nog in de weg want zij was op weg naar haar geliefden !!!
Ze werd bedekt met de zalige, warme donsdeken;
het hoofdkussen werd nog eens opgeklopt; haar levensverhaal werd verteld.
Als enig kind werd haar het beroep van naaister aangeleerd; een beroep waar ze met heel veel trots op terugkijkt.
Zelfs ”tussen de soep en de patatten” was het snorrende geluid van een naaimachine te horen.
Vele bruidjes werden prachtig gekleed met een bruidsjurk van Rachel; bij sommige mocht zij dan ook met enorme fierheid de bruidssluier dragen. Wat een eer! 🥰
Met haar echtgenoot Emiel” de Miel” is ze 58 jaar gelukkig getrouwd. Samen kregen ze een dochter die op haar beurt een zoon kreeg: de “Jeroen”.
Bij aankomst in het pittoreske Londerzeel kwam het zonnetje tevoorschijn.
De familie stond ons op te wachten; de glimlach verscheen op ieders gezicht; Rachel/mama /oma was thuis!!!❤️
Met een gerust hart konden we haar achterlaten in haar vertrouwde zetel en laten genieten van elkaars gezelschap. We waren immers niet veraf en telefonisch bereikbaar.
In de late namiddag was het tijd om afscheid te nemen.
Na vele kussen en knuffels werd de rit naar de palliatieve afdeling, haar tweede thuis, aangevat.
Rachel vertelde honderduit: ze was zo gelukkig, zo dankbaar over haar leven, zo geliefd door haar gezin…het was goed !
Bedankt, Rachel, dat we jou en je gezin in je eigen huis mochten verenigen en zo je wens konden vervullen.
Je bent een hele sympathieke , positief ingestelde en kranige dame die dankbaar is voor ieder moment dat haar gegeven is. Je bent een groot voorbeeld voor velen onder ons ,
iemand uit de 1000! Het ga je goed.
Met dank ook aan het verplegend en ondersteunend personeel van AZ .Sint-Maarten Mechelen voor de goede begeleiding; mede dankzij jullie is deze wens heel vlot in vervulling kunnen gaan; jullie zijn toppers !!!❤️
Warme knuffel van het team.🥰
Rachel verblijft sinds enkele weken op de palliatieve afdeling “de Mantel” van het AZ Sint-Maarten te Mechelen (stad).
Haar wens om nog een keer naar haar huis en thuis te gaan, naar haar echtgenoot, dochter, schoonzoon en haar 11-jarige kleinzoon konden we in vervulling laten gaan . ❤️
Een kleine wens met een hele grote impact.
Bij aankomst op de afdeling “ de Mantel” zat Rachel ons vol ongeduld op te wachten; een kokette dame met een stralende glimlach.
Na een korte en vlotte kennismaking kon ze niet snel genoeg en met een beetje ondersteuning plaatsnemen op de brancard om richting thuisfront te trekken.
Maar eerst werd de mascotte van Ambulance Wens gedoopt met de naam van haar enig kleinkind; niet Jeroen maar Jeroenneke!
Deze werd vervolgens in haar armen gewiegd ; zelfs zo hevig dat “ Jeroenneke” op het einde van de rit zijn lang broekje was verloren. Wat werd er gelachen! 😄
Bij vertrek aan het ziekenhuis in Mechelen waren de weergoden ons minder goed gestemd.
Maar daar trok Rachel zich niets van aan; niets of niemand stond haar nu nog in de weg want zij was op weg naar haar geliefden !!!
Ze werd bedekt met de zalige, warme donsdeken;
het hoofdkussen werd nog eens opgeklopt; haar levensverhaal werd verteld.
Als enig kind werd haar het beroep van naaister aangeleerd; een beroep waar ze met heel veel trots op terugkijkt.
Zelfs ”tussen de soep en de patatten” was het snorrende geluid van een naaimachine te horen.
Vele bruidjes werden prachtig gekleed met een bruidsjurk van Rachel; bij sommige mocht zij dan ook met enorme fierheid de bruidssluier dragen. Wat een eer! 🥰
Met haar echtgenoot Emiel” de Miel” is ze 58 jaar gelukkig getrouwd. Samen kregen ze een dochter die op haar beurt een zoon kreeg: de “Jeroen”.
Bij aankomst in het pittoreske Londerzeel kwam het zonnetje tevoorschijn.
De familie stond ons op te wachten; de glimlach verscheen op ieders gezicht; Rachel/mama /oma was thuis!!!❤️
Met een gerust hart konden we haar achterlaten in haar vertrouwde zetel en laten genieten van elkaars gezelschap. We waren immers niet veraf en telefonisch bereikbaar.
In de late namiddag was het tijd om afscheid te nemen.
Na vele kussen en knuffels werd de rit naar de palliatieve afdeling, haar tweede thuis, aangevat.
Rachel vertelde honderduit: ze was zo gelukkig, zo dankbaar over haar leven, zo geliefd door haar gezin…het was goed !
Bedankt, Rachel, dat we jou en je gezin in je eigen huis mochten verenigen en zo je wens konden vervullen.
Je bent een hele sympathieke , positief ingestelde en kranige dame die dankbaar is voor ieder moment dat haar gegeven is. Je bent een groot voorbeeld voor velen onder ons ,
iemand uit de 1000! Het ga je goed.
Met dank ook aan het verplegend en ondersteunend personeel van AZ .Sint-Maarten Mechelen voor de goede begeleiding; mede dankzij jullie is deze wens heel vlot in vervulling kunnen gaan; jullie zijn toppers !!!❤️
Warme knuffel van het team.🥰
